Avonturen bij de classificatie van videogames

Het is volkomen normaal dat kinderen spellen spelen, en dus ook computer- en mobiele spellen, maar niet alle games (of gamers) zijn hetzelfde. Het is niet voor niets dat er op de dozen van de spellen en in de online beschrijvingen informatie over leeftijdsbeperkingen staat. Dus moet u nu in paniek raken als uw 10-jarige kind bijvoorbeeld het T-rated Fortnite speelt? We gaan kijken wie deze classificaties bepaalt, de redenen erachter en hoe strikt ze in de praktijk zijn.

Wie bepaalt de leeftijdsbeperkingen voor videogames?

Er bestaan grofweg zo’n twintigtal classificatiesystemen voor videogames, wereldwijd gezien. De meeste Europese landen houden zich bijvoorbeeld aan de Pan European Game Information (PEGI), en in de Verenigde Staten, Canada en Mexico is het de Entertainment Software Rating Board (ESRB) die deze beperkingen bepaalt.

Duitsland, Rusland, Australië en nog wat andere landen gebruiken weer andere classificatiesystemen. Japan heeft er twee: de Computer Entertainment Rating Organization (CERO) en de Ethics Organization of Computer Software (EOCS).

Apple’s App Store gebruikt op zijn beurt weer zijn eigen systeem. Ondertussen ondersteunt Google Play verschillende regionale normen, maar in de meeste landen wordt het systeem International Age Rating Coalition (IARC) gebruikt.

In andere woorden: er zijn tal van verschillende classificatiesystemen voor videospellen, en welke classificatie u moet aanhouden is niet zo’n banale vraag als het lijkt. Hier hebben we het later nog over, maar laten we eerst eens kijken welke leeftijdscategorieën er zijn en hoe we die moeten interpreteren.

Hoe moeten we leeftijdsbeperkingen interpreteren?

De meeste systemen geven de minimaal aanbevolen leeftijd aan met het corresponderende nummer daarvoor. Maar niet al deze nummers moeten even letterlijk worden genomen. De Russische classificatie 0+ is bijvoorbeeld ongeveer hetzelfde als PEGI 3 (dat wil zeggen: geschikt voor iedereen). En ondertussen gebruiken systemen zoals ESRB beschrijvingen in plaats van nummers: E — Everyone, T — Teen, enzovoorts, maar elke beschrijving komt overeen met een bepaalde leeftijdsgroep.

Hoe dan ook, het doel van deze classificaties is om de koper te informeren over het feit dat het spel grof taalgebruik, geweld of andere mogelijk ongewenste content kan bevatten.

Om u te helpen beslissen, bovenop de leeftijdsbeperking zelf, geven veel systemen ook aan waarom het spel die classificatie heeft gekregen. ESRB gebruikt bijvoorbeeld verbale beschrijvingen van elementen die aanstoot kunnen geven. In Europa, Zuid-Korea en Japan worden er weer pictogrammen gebruikt.

In sommige regio’s zijn de classificaties adviserend; in andere zijn ze strikter. In veel landen is het tegen de wet om 18+ spellen aan minderjarigen te verkopen.

Waarom leeftijdsbeperkingen per systeem verschillen

Houd er rekening mee dat verschillende landen verschillende definities hebben van wat ongepaste content zou kunnen zijn. Het multiplayerspel DayZ kreeg vorig jaar bijvoorbeeld last van behoorlijk strenge verkoopbeperkingen in Australië. De reden daarachter was dat spelers bonussen konden verdienen voor drugsgebruik. Om het spel toch in de Australische winkels te krijgen, brachten de ontwikkelaars een aangepaste versie van het spel uit.

Ondertussen verdiende het spel van Hideo Kojima met de zo prettige naam Death Stranding een beoordeling van 15+ in de ogen van dezelfde Australische regelgevers. Aan de andere kant van het water, in Nieuw-Zeeland, kunnen zelfs 13-jarigen dit spel legaal spelen. En dat is ondanks het feit dat beide landen erkennen dat het spel geweld en grof taalgebruik bevat, maar geen drugs. Veel andere landen besloten het spel wel als 18+ te beoordelen.

Death Stranding leeftijdsclassificatie:

• ESRB: M — volwassenen (17+)
• PEGI: 18+
• RARS (Rusland): 18+
• ACB (Australië): MA15+
• OFLC (Nieuw-Zeeland): R13

Death Stranding: M in de V.S., en maar R13 in Nieuw-Zeeland

The Sims 4 is een voorbeeld van een spel dat diametraal tegengestelde leeftijdsbeperkingen kent in verschillende landen: van een van de lichtste (6+) tot een van de strengste (18+). Hoewel de meeste beoordelingssystemen het erover eens waren dat het spel geschikt was voor tieners, is het in Rusland alleen voor volwassenen omdat het in het spel mogelijk is om stellen van hetzelfde geslacht te hebben en om met familieleden te ruziën. Maar in Duitsland waren ze het daar helemaal niet mee eens: Duitse regelgevers vonden The Sims, dat geen realistisch geweld bevat, geschikt voor jongere kinderen.

The Sims 4 leeftijdsclassificatie:

• ESRB: T — tieners
• PEGI: 12+
• RARS (Rusland): 18+
• ACB (Australië): M — 15+
• USK (Duitsland): 6+

Verschillende ratings voor het spel The Sims 4: van 6+ bij het Duitse USK tot T en 12+ bij ESRB en PEGI, en zelfs 18+ bij het Russische RARS

Spelbeoordelingen voor kinderen

De situatie met spellen voor kinderhandjes is ook niet altijd even duidelijk. De in het oog springende Pokémon Sword en Pokémon Shield zijn bijvoorbeeld geschikt voor kinderen van alle leeftijden volgens ESRB, ondanks het feit dat er geweld in cartoonvorm in voorkomt. Maar in Europa en Rusland wordt het als ongepast beschouwd voor zeer jonge ogen, en ontvangt het een beoordeling van 7 onder PEGI en 6+ van RARS.

Pokémon Sword and Pokémon Shield leeftijdsclassificatie:

• ESRB: E — everyone
• PEGI: 7+
• RARS (Rusland): 6+

Hoe kiest u een spel voor kinderen

Zoals u kunt zien houden de verschillende organisaties die over de leeftijdsbeperkingen gaan er heel verschillende meningen op na als het gaat om het beoordelen van videospellen. Dat betekent niet dat u een titel meteen moet weigeren omdat uw kind jonger is dan de leeftijd die op de doos of in de beschrijving van de app staat vermeld. Het is beter om uw eigen mening te vormen.

• Let niet alleen op de leeftijdsbeperking, maar ook op de redenen die daarvoor worden gegeven. Als u in een land woont waar informatie over de inhoud van en game niet op de doos of in de beschrijving te vinden is, zoek hier dan online naar. Als u weet waar een spel over gaat, kunt u een betere beslissing nemen.
• Vergelijk de beoordeling in uw land met die van andere landen om een beter beeld te krijgen. Onthoud dat bijvoorbeeld scheldwoorden soms in een vertaling volledig verdwijnen, waardoor het kan zijn dat een spel een hogere beoordeling heeft in landen waar de originele taal van het spel ook wordt gesproken.
• Bekijk een trailer van het spel op YouTube of de website van de ontwikkelaar. Lees of bekijk een paar online beoordelingen. U kunt op elk sociaal netwerk wel videogame-bloggers en -vloggers vinden. Dat is normaal gesproken voldoende om een goed idee te krijgen van wat voor spel het is.

Probeer om na aankoop van het spel het eens samen met uw kind te spelen. Leer hoe u het moet spelen en praat over de graphics, het verhaal en de dialogen. Zorg dat u erbij bent als uw kind online speelt. Op die manier krijgt u een veel beter idee van of het de juiste keuze voor uw kind was, én zo brengt u ook nog eens samen een leuke tijd door.

Gebruik bovendien om ervoor te zorgen dat uw kind niet te veel tijd aan gamen besteedt een programma voor ouderlijk toezicht om tijdslimieten in te stellen. Kaspersky Safe Kids laat u bijvoorbeeld tijdslimieten en meer instellen op een computer of smartphone.